حضورغیاب، صله رحم مجازی

الهی لا تکلنی علی نفسی طرفه عین ابدا...

توی فکر کردنم تنهام نذار خدا، حل این مسأله با فکر خطا نتوان کرد. فکرم به اینکه دستش رو بگیری ببری نیاز داره.

پدربزرگ مرحوم همیشه یه عبارتی رو بین صحبت هاشون مکررا می گفتند، آدمی است و دمی...

یعنی همین دم، از بود یا نبود دم بعد بی خبری. پس حرص زیادی نخور. ظلم نکن،

توی موقعیت های زیادی ذکر می کردن شاید خلاصه مفهوم همه شون این باشه:

خدارو بنده باش و خلاص

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی

عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

خدا که می دونی بنده ی بی مهر و وفا داری، اون عهد ازل که باهاش بستی، وبال کی می‌شه؟ 

چقدر خوبه اون آدمی که بخاطرش اینهمه مقدمه و موخره چیدی...

دوستش دارم

بهت حق می دم خدا